Sigrun

Hæ hæ þið sem nennið enþá að kíkja á mig hér. Ég er orðin mjög löt við að blogga og er frekar upptekin vegna náms og nú undanfarið veikinda. Nenni ekkert að fara út í það hér en það er bara þetta sama gamla

Skelli inn nokkrum myndum á meðan ég er að gera það upp við mig hvort ég egi ekki bara að loka blogginu í bili allavega. En þið sem eruð bloggvinir mínir, þá þykir mér undurvænt um ykkur og hugs oft til ykkar. Hugsa um ykkur í ykkar daglega lífi og það sem þið hafið hrært við mér með ykkar bloggum.

Þessi fékk mig til að hlægja upphátt, þó að mér stökvi varla bros þessa dagana

Tala um að vera gripin glóðvolgur

Þessa þurfti ég að skoða smá stund áður en ég sprakk úr hlátri

Ástarkveðjur, ykkar Sigrún.

Daginn sem við fórum að snorkla var Ruud minn veikur og var búin að vera vakandi alla nóttina. Svo þegar ég vaknaði og hélt að ég þyrfti að fara með hann til læknis, varð ég himinglöð þegar að hann sagðist ætla að sofa og ég ætti bara að drífa mig. Ég tók hann svo á orðinu að ég hoppaði afturábak út úr húsinu okkar, fór á veitingarstaðin og fékk mér morgunverð og sat bara og drakk kaffi og beið þegar Gudda og Kenneth komu út. Ég var með fiðrildi í maganum, mig bæði hlakkaði til og kveið fyrir að fara að sulla úti á ballarhafi með einhverja pípu í kjaftinum. EN svo kom nú bíllinn og Bíba. Bíba var fararstjórinn okkar í snorklingsferðinni. Það er lítill maður með stóra nærveru, yndislegur. Við keyrðum niður á bryggju og fylgdumst  með þegar það var verið að setja spíttbátana á sjóinn. Það var búið að vera svolítill vindur um nóttina og smá alda, en Bíba átti von á að það mundi nú lagast með deginum sem reyndist hárrétt. Svo var nú klifrað um borð, og gefið í. Útsýnið frá bátnum ólýsanlegt, rosalega há fjöll með regnskógum frá toppi til táar. Og margar litlar eyjur allt um kring. Við sigldum góðan klukkutíma áður en við komum að fyrstu eyjunni sem við áttum að snorka við. Ég ákvað að hafa á mér flotvesti svona "just in case" svo var froskalöppunum troðið á, gleraugun mátuð og svo var bara að láta sig gossa. Og viti menn sjórinn var heitur Heitari en sundlauginni Nú svo var að skola munnstykkið og prófa. Blub blub blub og vááá þvílíkur heimur sem mætti mér. Hvernig gat þetta verið, ég hafði ekki séð né heyrt þetta áður. Það var svo mikil þögn, algjör þögn, meira að segja hugsanirnar mínar sem aldrei þegja þögnuðu. Þetta var hljóðlaus heimur. AAHhhhhh það var svo gott að heyra þögnina að það tók mig augnablik að byrja að horfa í kring um mig. Og þá byrjaði ég að segja VÁÁÁ í grímuna og drekka sjóinn Það var frekar lítið skyggni svo við Gudda létum okkur fljóta upp að klettunum og náðum akkúrat að synda út áður ein aldan skellti okkur uppá land. En þvílík veröld þarna niðri, ég er alveg viss um það að þeir sem gerðu fyrstu bíómyndir um geimverur hafa verið snorklarar. Að sjá lífið og samfélagið sem bjó þarna. Þarna voru þeir í öllum litum, stærðum, og þjóðarbrotum með mismunandi trúarbrögð og syntu bara hver um annan eins og ekkert væri. Einn og einn var kannski étinn en friðurinn og róinn breyttist ekkert við það. Svo var ég nú alveg að ná tökum á þessu, búin að fá einn krampa í fótinn og þá var tími til komin að fara aftur í bátinn. Nú var siglt að næstu eyðieyju og við fórum í land. Þar fengum við hádegismat, syntum meira í sjónum borðuðum ananas og melónur. Sáum hana og hænu á eyðieyjunni. Syntum meira og æfðum okkur í að fljóta mmmmm himneskt líf. Nú var komin tími til að fara aftur í bátinn. Ég sagði við Guddu að ég væri ekki viss hvað ég treysti mér til að snorkla oft út af bakinu, en þegar báturinn stoppaði hoppaði Gudda fyrst og ég rétt á eftir. Það er bara ekki hægt að missa af neinu þarna. Nú var sjórinn kristal tær. Þvílík litadýrð, neon bleikt, neon grænt neon blátt og bara name it og það er þarna. Svo fengum við að gefa fiskunum hahahaha settum hrísgrjón í lófana og leyfðum litlu sætu Nemóunum að koma og borða hjá okkur. Pínu nart hihi Hmm svo voru nú grjónin búin og við fórum að gefa þeim ananas. Ég var svo töfruð af þessum litlu sætu fiskum að ég var ekkert að spá í að það voru líka aðeins stærri svangir fiskar að bætast í hópinn. Hélt bara stolt í minn ananas og spjallaði við gúblígúbl. En svo allt í einu beit einn stór mig (hann var kannski 20 cm)og ááá ég henti ananasnum mínum mér brá svo, fór svo upp alveg öskureið út í sjálfa mig fyrir að vera svona mikil skræfa hahahah en það var bara náð í meiri ananas og haldið áfram. Ég get svarið það að ég held að ég hefði geta snorklað ALLAN daginn. Fjöllin og firðirnir og húsin og íbúarnir heilluðu mig svo. Allt í einu kemur heil torfa af litlu næstum glærum fiskum og synda í eina áttina og þvert á þá koma stærri bláir fiskar og þú ert mitt upp í þessu, þeir synda allt í kring um þig og ruglast ekki einu sinni á því í hvaða röð eða átt þeir voru að fara. Ég aftur á móti veit ekki hvað snýr upp eða niður og ennþá síður í hvaða átt báturinn okkar er :) Þetta er ein af ótrúlegustu upplifunum sem ég hef haft. Var búin að skoða myndir af þessu oft að mörgu sinnum, en þessu er ekki hægt að lýsa, þó ég hafi nú eitt heilu bloggi í þetta þetta þarf að upplifast. Svo nú skora ég á alla sem ég þekki að prufa og nú skil ég sko hann Fannberg bloggvin betur, ætli maður prufi ekki köfun næst :) Ég var nú búin að ákveða að hafa engar myndir með og bara setja inn albúm, en svo var þetta allt of grá og litlaus Tælandsfærsla að ég stóðst ekki mátið að skella nokkrum inn. En svo ætla ég að setja upp albúm með fleiri myndum.

En núna er ég búin að keyra Ruud til Osló, hann verður skorinn í fyrramálið. Annars er bara allt við það sama hér, ég held mér sprækri á að skrifa og endur upplifa ferðina
'Astarkveðjur og knús, Sigrún.

P.S Það er alveg óhætt að kvitta, ég er alltaf að frétta af fólki sem ég þekki sem er að lesa og þætti voða gaman að fá þó ekki væri meira en lítið kvitt

Ferðasaga 1 hluti.

Við lögðum af stað frá Askim kl 09.00 full af tilhlökkun og spenningi. Komum á flugvöllinn rétt fyrir 11 eftir að hafa lagt bílnum og þurft að taka strætó á flugvöllinn.   Þegar þangað var komið var bara að setjast og fá sér smá ölara og bíða eftir fyrsta flugi. Við flugum til Schiphol, Amsterdam, þar sem ég hljóp búð úr búð til að finna hollenskan fána með þeim norska sem ég keypti á Gardemoen svo að við gætum nú flaggað almennilega þegar við kæmum  til Pattaya. Svo var sest og fengið sér uppáhalds hollenska matinn og meiri bjór klætt sig og karlinn í splunkunýja flugsokka, augnalappinn sem stendur á GO AWAY settur á aðgengilegan stað með bók að lesa svona ef maður sofnaði ekki alveg strax og þá var allt tilbúið fyrir flug til Asíu Við fengum 4 sæti í röð í miðjunni og allir komu sér í stellingar eins og skot. Fyrst Kenneth svo Gudda og ég og Ruud á hinn endann. Þá gætum við Gudda allavega slefað yfir hvor aðra á leiðinni Við vorum rétt komin í loftið þegar þau sofnuðu skötuhjúin enda þrælvön langferðalögum. En við Ruud prufuðum að setja á okkur augnalappana, en neip það kom engin Óli lokbrá með. Enda allt svo öðruvísi en maður hefur upplifað áður. Maturinn var góður og ævintýri að rölta um vélina og finna ný klósett hihi. En mér fannst flugið skemmtilegt og svo miklu styttra en ég hélt að það væri. SVO komum við til Tælands. Rifið sig úr flugsokkunum, peysunni og buxurnar brettar upp og ferðalagið um flugstöðina hófst. Ég hef auðvitað aldrei farið svona langt til útlanda og fannst þetta allt voða framandi og spennandi. Standa í laaaaangri röð fyrir passaskoðun og þegar þangað var komið standa á stórum fótsporum á gólfinu, ekki hafa húfu (hahah) eða sólgleraugu og horfa beint framan í myndavél og láta taka af sér mynd áður en okkur var hleypt inni í landið. Þegar það var búið var farangurinn komin og bara skellt sér í að skipta aurum í Bath og fara og finna leigubíl. Og þegar við komum út var urmull af fólki að reyna að toga í töskurnar okkar til að fá okkur í sinn leigubíl, en Gudda auðvitað með þetta allt á hreinu og ekki lengi að semja um leigubíl til Bankok og við röltum bara á eftir, hálf skrítin eftir svefnlaust flug en full af forvitni og spenningi. Það kom stúlka og tók farangurinn fyrir Ruud og bar hann alla leið í bílinn og við brostum bara sætt til hennar á eftir og sögðum takk hihi vissum ekkert að auðvitað áttum við að tippa hana greyið, en já já svona lærir maður. Nú var það Bankok sem beið :þ. Það var ekki fyrr en við komum á hótelið að ég fann hvað það var heitt. Leigubíllin auðvitað niðurkældur, svo maður var ekkert búin að átta sig á því. En við horfðum út um alla glugga á taxanum og fannst Bankok vera STÓR. Svo komum við á hótelið og ákveðið að leggja sig í klukkutíma og ná svo að fara á Kousan road um kvöldið og komast á rétt ról með svefninn. Frekar erfitt að fara á fætur, en það tókst. Við tókum leigubíl, eltum svo Guddu og Kenneth í gegn um hliðargötu og allt í einu vorum við komin á Kousan Road. Váá fólk út um allt. Matarlyktin tælandi og sölubásar, fólk og músík út um ALLT. Ég hef nú grun um að maður hafi verið með hökuna niður á tám og augun runnið svolítið til í höfðinu, en maður reyndi að láta eins og þetta væri allt voðalega eðlilegt laugardagskvöld hehehe. Það var etið hér og þar, og Gudda kynnti mig fyrir tælensku pönnukökunni og ég kolféll fyrir henni auðvitað. Bökuð á risa pönnu fyllt með 2 bönunum, brett saman og sett fullt af súkkulaði og kókósmjólk yfir, mmmmmm þvílík sæla Svo var sjoppað svolítið og fengin ekta tæbjór Singa og farið í fótanudd mmmmmmm önnur sæla Svo fórum við með Tuktuk til baka á hótelið og ég hló alla leiðina haha skrítin upplifun að sitja á stóru þríhjóli með mótor og diskóljósum og rúnta í gegn um alla umferðina í Bangkok. En þegar við komumst á hótelið okkar með hláturskrampa og tárin lekandi niður kinnarnar var ákveðið að hittast til morgunverðar kl 09 og fara út og sjá meira af Bankok.
Dagur 1. í Bankok. Við ákváðum að fara í bátsferð, fengum leigðan svona laaaangan bát með lööööngum mótor og við hurfum inn í tveggja tíma ævintýri sem ég sé en fyrir mér og á eftir að gera í mörg ár. Það var ótrúlegt og erfitt að útskýra fyrir einhverjum sem hefur ekki upplifað það, en þarna vorum við stödd á bát út í miðri Bankok, iðandi líf og manneskjur út um allt. Förum í svona skipalyftu og pang og eins og í draumi erum við erum stödd í algjörri kyrrð og ró. Sigldum fram hjá flottum húsum og bárujárnsskúrum hlið við hlið. Algjör friður, fólkið og allt einhvernvegin í slow mosion, og ég örugglega líka. Krakkar hoppandi útí ánna að baða sig og leika, kona að róa út í búð á bátnum sínum, tveir eldri strákar að leika sér með að róa þvottabölum, þvottur á öllum útiplássum og alveg sama hvernig húsi eða skúr var búið í allir voru með einhverskonar útipláss. Það er rosalega erfitt að lýsa þessu, en upplifunin var ótrúleg. Og það orð á ég eftir að nota OFT í þessari lýsingu. Ég verslaði mér handútskorið mótorhjól af sölukonu í litlum bát, við horfðum í allar áttir og reyndum að sjúga í okkur allt sem fyrir augu bar og er mikið af þessu í úrvinnslu í hausnum á manni ennþá.
Eftir bátsferðina var farið á hótleið og lagt sig og svo endurtekin leikurinn frá kvöldinu áður og farið á Kousan road, borðað verslað og bara horft og reynt að taka allt inn sem fyrir augu bar. Við Ruud fórum í næs olíunudd og vorum eins og ný á eftir. Næsta dag átti Kenneth afmæli, við ætluðum að fara og skoða Grand palace en það var einhver hátíðisdagur og við hefðum þurft að bíða til eftir 11 svo við fórum bara og skoðuðum liggjandi Buddan í staðinn, og hann var risastór :) Svo var tekin leigubíll til Pattaya og í húsið. Húsið frábært og nágrennið allt og ekki minnst nágrannarnir. En það er saga til seinni tíma.

Á morgun förum við með Siggu á Rikshospitalen í Oslo og sjúkraþjálfarinn hennar með okkur í rannsókn og  mælingar út af hryggskekkjunni á henni, og svo fer ég með Ruud í innskrift á Ulleval á föstudag og hann verður skorin við bakinu á mánudaginn. Svo kannski ég hafi tíma til að skrifa annan kafla um helgina 

Ég ætlaði að setja inn myndir en þar sem það eru 3 strákar í kjallaranum í tölvu og tvær stelpur á efri hæðinni er greinilegt að línan hjá mér er ekki nógu stór eða þá að þolinmæðin í mér of lítil :(

Allavega þá ætla ég að senda þetta inn svona og bæti svo við myndum við fyrsta tækifæri.

Ástarkveðjur, Sigrún.

P.S Skelti loksins inn nokkrum myndum, hrikalega erfitt að velja mikið að velja úr Aðgerðini á Ruud frestað í bili og helgin ekki alveg eins og ég hélt að hún yrði. Er langt komin með kafla 2 í hausnum svo nú er bara að fara að skella því á skjal Bið að heilsa í bili og takk fyrir kommentin

Betra seint en aldrei segja fróðir menn, svo ég vill byrja á að óska ykkur öllum gleðilegs árs og mikillar hamingju á nýju ári.

Af mér er það að frétta að ég er búin að vera reyklaus í heilan mánuð Búið að ganga alveg rosalega vel. Svo nú er ég ekki reykingarmanneskja lengur og ætla aldrei að verða það aftur. Nú jólin og áramótin komu og fóru eins og önnur ár en með miklum rólegheitum og í algjörri afslöppun langt upp í fjöllum, það var alveg yndislegt. Ég fór reyndar ekkert á neitt nema gönguskíði einu sinni, en við Ruud fórum með Guddu og Kenneth upp í lyftunni einn daginn og löbbuðum/renndi mér á rassinum niður Það var alveg frábært, geggjað útsýni og rosalega falleg náttúra.

En nú fer að styttast í Tælandsferð hehehe. Búin að kaupa sólarvörn, og Gudda sagði mér eftirá að við kaupum allt svona í Tælandi svo ég reikna með að ég sé bara tilbúin. Taskan á að fara tóm (fyrir utan bikiní og brók) Svo er maður vel marineraður af öllum sprautunum svo nú er allt klárt, vegabréfin endurnýjuð og miðarnir á sínum stað og bara beðið eftir að mamma og pabbi komi. Og þá fer ég þangað..... 

hehehehe ætla auðvitað að gera ýmislegt fleira. Verðum 2 nætur í höfuðborg syndanna Bankok Svo nokkra daga í heimabænum Pattaya áður en við förum niður til þessarar Róbinson eyju Kho Chang og verðum þar í 4 daga og förum svo aftur heim til Pattaya og ég skal sko lofa því að það verður farið OFT í nudd, farið ennþá oftar út að borða og borðað MIKIÐ, drukkinn einhver bjór, ekkert reykt og skemmt sér óborganlega vel !! vúhúhúúúúú.

Ég fékk logg/bloggbók í jólagjöf þar sem ég á að skrifa eitthvað á hverjum degi sem verður örugglega ekki erfitt. Og ég lofa að vera dugleg og segja ykkur ferðasögur þegar ég kem til baka. En kannski með þessu bloggi sé letin farin af mér og ég fari að verða duglegri

Allavega, þá þykir mér alveg undur vænt um ykkur öll, kæru vinir. Risa knús og klem frá mér til þín

kemur smá stuna frá mér. Ég vill nú byrja á að þakka fyrir allar kveðjurnar með dótturina í síðasta mánuði, þær voru svo krútt En ég hef bara ekki verið í neinu blogg stuði og ákvað að ég gæti þá bara tekið mér frí, þetta er og á að vera mér til gagns og gamans svo það varð bara löng þögn 'i dag var ég lögð inn á sjúkrahús hér í heimabænum mínum til endurhæfingar. Þetta er rekið af Sunnås sem er eitt af bestu endurhæfingar stofnunum í Noregi. Ég á að vera hér í 4 vikur, í skoðuninni í dag kom í ljós eins og ég vissi nokkuð mikil vöðvarýrnun vinstramegin, þar sem ég lamaðist og á að vera fundur á morgun þar sem ég hitti sjúkraþjálfara og alla þá sem koma að minni endurhæfingu og eftir það verður lagt plan. Þegar það verður búið að mæla rýrnunina í fætinum verður raunhæf málsetning sett í gang og svo er bara að vera dugleg að æfa og synda og allt það sem mér þykir vanalega mjög leiðinlegt ætla ég að láta mér hlakka til og er óskaplega þakklát fyrir að geta gert þetta en ekki vera ennþá föst í hjólastól. En mikið rosalega var erfitt að fara inn á sjúkrahús í morgun og láta skrifa sig inn. Alveg sama þó að ég vissi að ég var að fara í endurhæfingu og ég eiginlega óskaði og vildi þetta þá var ég sko með risa hnút í maganum og er enn bara við tilhugsunina að vera komin á stofnun einu sinni enn. En ég sagði bara strax frá því við hjúkkuna og læknirinn og fékk mikinn skilning, þetta er eitthvað sem þau upplifa oft með fólk sem hefur þurft að liggja lengi á stofnun og upplifa erfið veikindi. En ég er búin með þau og ætla að vera mér meðvituð um að þetta sé einstakt tækifæri til að koma mér sem best á lappir aftur og fá meira úthald og vonandi eitthvað verkjaminni. En ég held að það sé líka allskonar föndur og dót sem mér hlakkar til að finna meira út um og fara að föndra fyrir jólin (svo get ég klippt táneglurnar á eftir )

 Jæja vinir ég vona að mér sé ekki hent út af vinalistunum fyrir að vera í burtu, ég hugsa oft til ykkar og spái í hvað sé að gerast hjá ykkur en ætla að gefa mér tíma við tækifæri til að fara rúnt og sjá hvað er að gerast hjá ykkur. 

Og að öðru þá er ég búin að vera á fleiri fundum um krakkana, þar sem þau eru bæði að fara að skipta um skóla næsta haust og þarf ég að vera snemma í öllum þeim undirbúningi, en ég er búin að vera að spá í hvort að strákurinn hafi ekki gott að einu ári í viðbót hér heima áður en hann fer í háskóla, en það verður stór fundur um það á föstudag og verður spennandi að heyra hvað hinum sem verða þar finnst. Ég fékk leyfi frá sjúkrahúsinu til að fara á þann fund, en svo ætla ég að reyna að koma þeirri vinnu yfir á einhvern annan.

Ástarkveðjur til ykkar allra frá mér, Sigrún.